سبزه زار خیال
هرگز به سبزه زار خیالت نمی رسم
من با غزل به پای غزالت نمی رسم
مثل کبوتری که دو بالش شکسته است
هرگز به سرزمین شمالت نمی رسم
دست از خیال خال عجیبت نمی کشم
تا قبله گاه بوسه و خالت نمی رسم
من آن اسیر تشنه لبم در سراب تو
زنده به چشمه های زلالت نمی رسم
باید که در خیال خودم عاشقی کنم
وقتی به آرزوی محالت نمی رسم
شرم از فغان بلبل عاشق که بعد تو
با قیل و قال و غم به مقالت نمی رسم
تو در کدام میکده می خورده ای که من
در مستی ام به باده کالت نمی رسم
تو آن بهشت شعر و شرابی اگر چه من
با این غزل به پای غزالت نمی رسم.

د.م عاشق بیشه دراز