نام های جاودانه....شادروان شاه عباس بیگ زاده

نویسنده و ارسال:مراد نصرالهی

از راست زنده یاد شاه عباس بیگ زاده-حاج مرتضی مومنی

مرحوم شاه عباس بیگ زاده یکی از متدینین,خوبان و معتمدان روستای بیشه دراز که دارای چهره ای جذاب و خوش اخلاق بود,درانجام فرائض دینی مقید و پای بند بود و به مطالعه دینی و قرائت قرآن اهتمام می ورزید.در امور خیر و حل مشکلات مردم نیازمند و نیز حل و فصل امور و مسائل طایفه ای و عشایری همواره پیش قدم بود.همه ی کسانی که او را از نزدیک می شناختند شیفته ی اخلاق خوب و چهره ی خندان وی بودند واز وی به نیکی یاد میکنند.مسائل دینی و اسلامی در نزد وی از هر کاری مهمتر بود و جانانه از آنها دفاع می نمود با خرافات و با آداب و رسوم بی اهمیت (مخصوصا رسومی که با مسائل دینی همخوانی نداشتند)بشدت مبارزه می کرد.در آموزش احکام دینی در هر زمان و مکانی و نیز نزد افراد آگاه و وارد همواره تلاش می کرد.با علما و مراجع عظام و روحانیون در ارتباط بود که به عنوان نمونه می توان به مکاتبات ایشان با علما و مراجع تقلید در قم و نیز کوشش برای عزیمت روحانیون و مبلغان دینی به روستای بیشه دراز در ایامی چون ماههای رمضان و محرم اشاره نمود.

با نشریه ی مکتب اسلام که زیر نظر آیت اله مکارم شیرازی منتشر میشد اشتراک داشت و بصورت ماهیانه برایش ارسال میشد و ضمن مطالعه در اختیار دیگران برای استفاده قرار می داد.

علاقه ی وی به انجام فرائض دینی باعث گردید که ایشان به عنوان یکی از بانیان اصلی  مسجد صاحب الزمان(عج)روستای بیشه دراز مبادرت نماید و جالب تر اینکه تلاش ایشان باعث ساختن مسجد در نزدیکی منزل خودش گردید.اذانهای زیبای وی که از پشت بام مسجد به گوش میرسید دلنوازترین آهنگ برای بیداری اهالی از خوابهای صبحگاهی بود که هنوز طنین دلنشین اذانش گوش مشتاقان را می نوازد.جدیت و خستگی ناپذیری وی و نیز اعتمادی که همگان به ایشان داشتند باعث شده بود در هر امر خیری حضور داشته باشد.در هیئت امنای امام زاده ابراهیم قتال نیز عضویت داشت وبرای سر و سامان دادن به آن و احداث جاده ی ارتباطی آن کوشش فراوان نمود.به مسائل مادی و دنیوی اهمیت زیادی نمی داد و با وجودیکه تمکن مالی آنچنانی نداشت ولی از اعتماد بنفس بالایی برخوردار و به اصطلاح فردی غنی نفس بود ولی در عین حال از کار و کوشش کوتاهی نمی کرد.در صله ارحام و محبت به فامیل و بستگان بالاخص کودکان یی نظیر بود.معمولا خواهرانش را خیلی دوست داشت و احترام می گذاشت و از آنجا که دایی این حقیر بود هنوز که هنوز است آن گرمی بوسه هایش را بر پیشانیم حس میکنم.در آذر ماه 1359 پس از یک زندگی سرافرازانه و سرشار از خوشنامی در یک تصادف رانندگی دعوت حق را لبیک گفت و در سن 51 سالگی به دبار معبود شتافت.پس از سالها ازباب وظيفه و قدر داني از نيكان و معرفي آنان بر خود لازم دانستم تا از این بزرگوار یادی و ادای دین بنمایم باشد که مورد رضای خداوند متعال قرار بگیرد.    روحش شاد و یادش بخیر/////مراد نصرالهی 91/9/6