یه روز یکی از اشناهامون در بیشه دراز سیگاری بر لب داشت که در این اثنا بود که شهید علیمراد از راه رسید واز او خواست که سیگار را پرت دهد وبجایش یه انار از میوه فروشی عزیز خان نصرالهی به او داد تا بخورد

سلام شهید نصری یادش به خیر یکی از دانش آموزان بسیار زیرک و درس خوان و فوق العاده با هوش و بسیار مهربان روستای بیشه دراز بود .ایشان با توجه به اینکه نوجوان بودند همیشه در مسجد روستا برای فرایض دینی حضورداشتند و اهمیت بسیار زیادی برای واجبات قایل بودند ،هرچند بسیار کم سن و سال واز نظر بدنی ظریف بودند .
در ابتدای دهه شصت و در گرمای طاقت فرسای آن روزها که جنگ بین کشور ایران و عراق به اوج خودش رسیده بودوروستای بیشه دراز که هم مرز با کشور عراق بود مردم به خاطر اینکه در تیر رس دشمن نباشند و یا شاهد تصرف روستا که هر آن امکان داشت اتفاق بیافتدمردم به آبدانان ،پهله زرین آباد و سراب میمه مهاجرت کرده بودند .وجاده بین دهلران و میمه زرین آباد در آن روزها خاکی و تنها با نیسان میتوانستند مردم خودشان را به منزل برسانند شهید نصری از کسانی بود که در آن روزهای سخت که در جهاد سازندگی دهلران فعالیت داشتند و در اوج گرما و نبودن وسایط نقلیه وآمدن به شهر میمه زرین آبادتاپدر و مادرش را از نزدیک زیارت کندباز هم روزه میگرفت.
و یاد دارم که همه شب قبل از خواب وضو می گرفت و آیاتی چند از کلام الله مجید تلاوت می کرد و بعدش استراحت و می خوابید یادش به خیر آن نوجوان بسیار زیبا و دوست داشتنی

شهید علیمراد از بچه های فعال فرهنگی بود موسس کتابخانه ومراسمات فرهنگی ومذهبی در مسجد بود جوانی خوب سیرت وخوب صورت بود چرا در وصف او نمی گویید مهربانیش هوش واستعدادش وخیلی چیزهای دیگر

شعار نده دوست عزيز همينطور كه الان نوشتي و دقيق هم شرح داديد بنويس و بفرست واسم واقعي خودت هم بنويس تا منتشر كنيم/يا علي