خدارحمت کند تمام اموات که از خلوص نیت عاشق امام حسین علیه السلام و یارانش بودند

محمدنیا


روحش شادیادش گرامی صدایش دلنوازبودمانندل الایی مادر

من تا به حال صدای آقآ رو نشنیدم
ولی تعریفشو زیاد شنیدم
اگه میشه از نوحه ها با صدای عبدالی. در سایت بزارید
من دور افتاده ای هستم از ایلم

از اینکه یادی از پدربزرگ خوب و نازنین نمودی ممنونم مردمان بی الایش قدیمی بیشه دراز صفای خاصی داشتند. هروقت به خانه ی خالی پپا دوریش سر می زنم دلم به شدت میگیره، عشق پپا دوریش و ننه گوهر واقعا دیدنی بود ولی ننه گوهر از ابراز علاقه ان پیرمرد دوست داشتنی همیشه فرار می کرد وشکایت می کرد که ننه گوهر دوستش نداره و ما خیلی می خندیدیم .اخه ابراز علاقه در دوران پیری برای ما خیلی جالب بود یک پدر خانواده دوست بودروحشان در این ایام عزیز قرین رحمت حق.خدادوست

درود بر عبدالله به جهت توضیحات زیبا و دقیقش . . .

سلام بر محمد حسین عزیز. دلمان برای مطالب زیبا وکامنتهای پر شورتان تنگ شده بود.

قایقی خواهم ساخت از جنس خاطره و با پاروهایی از جنس احساس ، دل را به اقیانوس متلاطم ووسیع تاریخ می زنم.به آبادی خوبیها سری می زنم.آری به بیشه دراز قهرمان وصبور وزجر کشیده دهه 60 می روم.محرم که می شد، حال وهوای دیگری بر روستا حاکم می شد.از چند روز قبل مسجد را مرتب می کردند، وسایل ولوازم پذیرایی ونیز چراغها وسیستم صوتی آماده می شدند.دستگاه آمپلی فایر باطری خور بود وتعداد زیادی باطری بزرگ لازم داشت که معمولا آقای نور محمد صحرایی ( اگه اشتباه نکنم )این کار را انجام می داد.میکروفن هم حالت خاصی داشت که بسیار بسیار جذاب بود.دسته کوتاهی داشت ودهنی پت وپهنی که چندین خط عمودی استیل مانند آن را دلفریب تر کرده بود.
القصه...محرم که از راه می رسید هر کدام از بچه ها چراغ قوه ای تهیه می کردند.آنها که نمی توانستد چراغ قوه بخرند با استفاده از چند عدد باطری و تکه سیمی ویک لامپ کوچک ونیز مقداری چسب وکمی هم مقوا، چراغ قوه ای می ساختند.موقع نوحه خوانی رقابتی سخت بین نوجوانان در می گرفت وهر کدام سعی می کردند تا حد ممکن شبیه آهنگران بخوانند"ایا اسب غرق اندر خون ذوالجناح امشب از چه گریانی ... .
واما سینه زنی ما بچه ها ونو جوونها خودش حکایت دیگری دارد.اولا سعی می کردیم بدن را برهنه کنیم وسینه بزنیم ،آنچنان محکم سینه می زدیم که بدنمان قرمز می شد ودر سرخ شدن بدنهایمان با همدیگر مسابقه می گذاشتیم.یادش بخیر.بدون شک یکی از ارکان مراسمات محرم روستای همیشه سرفراز بیشه دراز، کسی نبود جز مرحوم مغفور خلد آشیان ، درویش عبدالی .شادی روح همه بزرگان روستای با صفای بیشه دراز فاتحه مع الصلوات.

خدا رحمتت کنه عموی بزرگوار . . . عمو جان هیچ وقت صدای زیبا و حزینت در ایام محرم فراموش نمی شه ، ای کاش برای لحظه ای حتی کوتاه بر می گشتیم به اون روزهای سراسر خوبی ولی افسوس و صد افسوس . . . یا علی

با سلام یقینا صدای حماسه و جاودان زنده یاد مرحوم درویش ابدالی در ذهن هر عاشق دلسوخته حسین (ع) خواهد ماند نوحه های حماسه و سنتی اش حتی در زمان رژیم گذشته هم در پاسگاه ژاندارمری نصریان مامورینی که خوی و منزلت مذهبی داشتند را علاقمند می ساخت که در ساعات غیر نگهبانی شان در مراسم این عزیز سفر کرده شرکت نمایند و حتی گاهی با شرایط محدود و جبر آن زمان از ایشان دعوت می کردند که بیاید و برایشان نوحه خوانی کند
روحش شاد و قرین رحمت الهی که نوحه حماسی وصدای زیبا و معنوی اش همچنان ماندگار است در اذهان دوستداران سید الشهداء

سلام و رحمت و مغفرت الهی بر ایشان و همه درگذشتگان روستای بیشه دراز

روحش شادباد گرامی

مردی مومن واندیشمند که نوحه هایش اورا جاودانه کرد...روحش شاد

پپا هنوز هم رفتنت را باور نداریم.